Bizim sevdamızın tadı bir başkadır, peşinden koştuğumuz sevda inişler çıkışlar, kayboluşlar, sahipsiz kalmalarla doludur…
Bizim sevdamızda kongre denen olay “YANDIK” diye yakınanların korku içerisinde kongre salonunu doldurması olayıdır…
Ya aday çıkmazsa? Sorusu hep akıllardadır...
Bizim sevdamızda transfer denilen olay maç günü tribünde “7 NUMARALI ÇOCUK KİM?” diye yanı başındakine sormaktır…
Çünkü gelen oyuncuyu ilk kez görüyorsundur...
Ama bizim sevdamızda da amaç başarıya ulaşmaktır…
Kısacası süperlerinde bizlerinde davası aynıdır!
Bizler transfer ile ilgili haberlere öyle kolay ulaşamayız, çaba harcarız öğrenmek için gazetelerde şunu aldık bunu aldık diye yazmaz kolay kolay, yerel basın vardır bizde ondan öğrenir taraftar…
Çoğumuzun resmi sitesi bile yoktur, öyle kamuoyuna açıklama falan yapılmaz bizde, şu oyuncu ile ilgileniyoruz, görüşmelere başladık denmez… Birini alıp getirirler ya yerel basında okursun, ya da yönetimdeki tanıdığından bilgi alırsın…
Televizyonlarda son dakika haberi olarak geçmez bizim transferlerimiz,
Çoğu insan bilmez bile kimin kim olduğunu? Yanındakine sorar…
Bizlerin sevdası…
Bizlerin sevdası kendi halinde…
Millet her maç sonu forma atar tribüne,
Futbolcunun sırtından çıkmıştır o forma, arma için akan alın teri mevcuttur üzerinde…
Bizlerde isteriz,
Kardeş Formanı versene be!
Başka forma yok abi… Diye bir cevap gelir sana…
Bizim sevdamız böyle işte, kendi halinde,
Bizdeki sevda böyle işte,
Başka forma yok tadında…
Biz kimiz?
Şehrine sevdalı bütün tarftarlarız...
